عدم تخصص نیروی کارگری از مشکلات کارفرماهای استان خراسان شمالی
پس از گفتگوها و ارتباطهایی که با صنعتگران و تولیدکنندگان داشتیم، متوجه شدیم که زنگ خطر نیروی انسانی برای بسیاری از کارفرمایان پیشرو در خراسان شمالی به صدا درآمده است.
افزایش نرخ تورم و فشار دولت بر کاهش نرخ بیکاری و اشتغال جوانان به نوعی کارفرمایان را در فشار شدیدی قرار داده است.افزایش تورم منجر به افزایش حقوق و دستمزد شده است و فقدان نیروی انسانی خبره و متخصص از دیگر دغدغههای کارفرمایان شده است.
عدم تخصص نیروی کارگری از مشکلات کارفرماها
عبدالله خدابنده ،عضو هیات رییسه و نمایندگان اتاق بازرگانی بجنورد در گفتگو با خبرآنلاین اتاق بجنورد، گفت: در حال حاضر یکی از مهمترین مشکلات کارفرمایی در حوزه تولید عدم تخصص نیروی کار است و در واقع با کمبود نیروی متخصص مواجه هستیم.
وی تصریح کرد: فرد به مدت چند سال در دانشگاه تحصیل میکند اما تمام آموزشهای او به صورت تئوری بوده و رابطه خیلی کمی با محیط واقعی کار داشته و زمانیکه که در محیط کاری قرار میگیرد نمیتواند کار انجام دهد و باید به مدت ۶ ماه تا یک سال زمان بگذارد تا تجربه لازم را در محیط کاری خود به دست آورد.
خدابنده افزود: در این صورت این فرد تحصیل کرده بدون مهارت، خود را با یک کارگر بیسواد و یا با تحصیلات خیلی کم در همان محیط کاری مقایسه کرده و دچار سرخوردگی و یاس میشود.
مهارت و خلاقیت دو اصل برای سودآوری
وی ادامه داد: اگر یک کارگر در محیط کاری خود از مهارت کافی و خلاقیت بهرهمند باشد سبب میشود تا سودآوری در آن محیط کاری افزایش یابد در نتیجه حقوق و مزایای دریافتی آنها نیز افزایش مییابد.
خدابنده تاکید کرد: انتظار ما بر این است تا کارگرها حتما در محیط کاری خود خلاقیت داشته باشند در این صورت آن واحد تولیدی سودآور خواهد شد و میتواند در راستای ایجاد اشتغال و رقابت در بازارهای جهانی گام بردارد.
کارفرماها درآمد چندانی برای افزایش حقوق کارگران ندارند
امید حیدریان یکی از کارفرماهای خراسان شمالی است که در واحد تولیدی خود ۲۰۰ کارگر را به کار گرفته اظهار کرد: هزینهها نسبت به سالهای گذشته افزایش خیلی زیادی داشته اما متاسفانه حقوق کارگران افزایشی نداشته است.
وی گفت: از سوی دیگر وضعیت کارفرماها نیز باتوجه به هزینههای بالا رشدی نداشته و درآمد آنچنانی برای اینکه بتوانند حقوق کارگران را افزایش دهند، ندارند.
حیدریان افزود: با توجه به شرایط موجود نه کارفرما سود میبرد و نه کارگر توانایی چرخاندن زندگی خود را دارد و دولت باید تلاش کند تا این شکاف به وجود آمده را مدیریت کند.
